düşman

gecemi gündüze kattım 

ne aydınlık artık ne karanlık 

ne geç ne de erken vakit  

yatağın solundayım, gözlerim ise sağında 

karanlık biraz karmaşık 

seni görebiliyorum ama dokunamıyorum

uykuyla uyanıklık arasında 

rüyayla gerçeği ayırt edemiyorum  

karanlık biraz korkunç 

nefesini dinlemeyi yeğlerim

köpeğin horultusundansa 

zaman gülünç bir şey 

belki de yaşandı bitti bile  her şey 

barışmadan öldük belki ayrı yataklarda 

başkalarının yanlarında 

artık ne uzun ömrümüz 

ne de yolumuz kısa 

nasıl aynı yerde yakalanırız kadere bilmem ama

düşman olmak bile bize bir hediye bundan sonra