yaz çıktı bak
günler kısalıyor
güneş yüzümüze değil
sırtımıza sinsice gülüyor
artık geç kalmak alnımızın yazısı
seni tanımak yollarda yaşlanmış bir keçi gibi gözlerden çok uzakta kalıyor
otlar sararıyor
saçların şakakların beyazlıyor
sabahları üşüyorum
sen başka kollarda sıcacıkken
akşamları çocuk sesleri gelmiyor sokaktan
diktiğim inci çiçekleri de soldular
yaz çıkıyor
aklıma kazıdığım bir fotoğrafın vardı
aklımdan bir türlü çıkmıyor
ama yaz çıkıyor
mavi bir gömleğin vardı
ve kahverengi gözlerin
yitip giden ellerin
baksana maviler giyindim
kırmızılar süründüm
ellerimde çiçekler gözlerimde gülüşler
yaz çıkıyor
sen içimden çıkmak bilmiyorsun
başka bir eli tutmakla
başka bir göze bakmakla meşgulsün
yaz çıkıyor ve güz geliyor
ben gidiyorum ve o kalıyor
sen benden çıkmak bilmiyorsun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder