Gülcü Rasim Bey

Kırmızı balık yeşil dere
dar gelmiş üç karış heybe
ölüyü koydular üç metre deliğe
yeşillik altında bir sedire
iliştirdiler zavallıyı haybeye
 rasim bey fena biri sayılmazdı
iyiliği görülmemişti ama
kötülük yapmak içinde tembelliği çoktu
gözü açıkken bakar
kapalıyken görürdü
insanı tanımaz ama
mezar taşlarını ezbere bilirdi
ölüm korkusu bir onu bir de
köyün imamını teğet geçmişti
söğüt altına sedir serer
altında başı göğe ererdi
midesi bir tam somunla doyar
ama üç karışlık heybesine
üç lokma sığdırırdı
ölen olursa pilav yer
çeşmeden su içerdi
su çok gelince mezarları sulardı
Rasim bey fena biri değildi
belki de hal ve gidişat tüzüğüne karşı tek suçu
ölüden çalmak olabilirdi
sene evvelinde alamancı bir aile
analarını gömüp üstüne
afilli gül ekmişti
bir mayısta bir de temmuzda çiçek verirdi
Rasim bey iyiliğinden değil de
belki azıcık kötülüğünden
biraz çiçeğinden kesip satar
biraz da filizinden fidanlık satardı
o zamanlar kapkara ekmeğin yanında
beyazından peynir yerdi
baharı, yazı pek keyifliydi ama
güzü kışı pek zor geçerdi
son senedinde de güzü pek zor geçti
ne gül kesti, ne filizli fidan sattı
kapkara ekmeğini fırıncının yanıklarıyla değişti
bir sediri vardı o da yırtıldı
bir kasım akşamında söğütün altında
başı göğe erdi
heybesini çöpe
kendisini üç metrelik çukura attılar
kendi mezar taşını seçmek isterdi sorsalar
seçemedi, üstüne
Gülcü Rasim Bey yazdılar
Hayattaki tek suçunu mezarına kazıdılar