Mümkün mertebe sardunya

önüme bir cümle koysalar

yarısını söylerdim 

elime bir gül verseler 

tek yaprağıyla avunurdum 

bir sürahi şarabın 

yalnız bir kadehinde 

efkarı bulur içimi dökerdim 

tek sözünle sana inanır 

bir bakışınla mutlu olurdum 

elin elime değse 

parmaklarına dolanır sana bağlanırdım  

sevgiye dair verilen tüm sözler tutulmuş olsa 

kalu bela’da birlikte ahdetmişiz gibi 

elini tutar hayatı sırtlanırdım 

beni seçseydin eğer 

pembe sardunya olur 

balkonunda açardım 

iki kelam nasihat olur 

kulağına küpe olurdum 

eğer sonu vuslatsa bu aldanışların 

pervane olur yanar 

şem olur erirdim
şefkatine mazhar olabilseydim 

başımı dizine koyar
içime işleyen tüm kötü sözler için gözyaşı dökerdim
şayet birbirimizi bulma lütfunda bulunursak bir gün
her cefayı çekebilir her yükün hamalı olabilirim
kendim olmanın savaşını verebilir
senden gelen ve hatta sana gelen
her derde yoldaş olabilirim
elbette yanılmak da mümkün yaşadım dediğim yerde
verdiğim sözleri tutamamak da mümkün
belki de bulmuşken seni, inanamamak sana dahi mümkün
karşısızlıklar içinde debelenmek de mümkün
hiç karşılaşmadan ve de bilmeden aynı manzaraya bakmak da mümkün
ama umudumun kesilmesi sana ve senin olmaya
mümkün değil  

Süt

gece geç bir saatte davlumbazın ışığının aydınlattığı bir mutfakta 

dört kişilik bir masada tek başımayım

karşımda açık bir pencere var 

sağımda açık bir balkon kapısı 

cereyanın ortasında mavi bir sandalyede oturuyorum 

çamların gölgesi duvarda sallanıyor 

dışarda iki kedi kurlaşıyor

bakır bir cezvede süt kaynıyor 

aklımdan kurabiyeler geçiyor 

bir de sen 

seninle dolu uykumdan süt içmek için uyandım 

sessizliğin içindeyim sanarken hayalinde bulundum

eğer yanımda olsaydın 

benimle karanlık bir mutfakta süt içer miydin 

komünist aşk şiiri

bu genç yaşımda karanlık bir odada
tozlanmış ve de yozlaşmış yırtık bir ayakkabı gibi unutulabilirim
en güzel vaktinde ömrümün
siyah beyaz fotoğraflar gibi sararabilirim
takvimin hızına yetişemezsem eğer
seni aklımın içinde kaybedebilirim
tam zamanı esasında buluşmamızın
ama bir o kadar da erken
sana şapka takan bir sincap göstersem
benim yerime güler misin
ya da sevdiğim sokak köpeğini benim gibi öper misin
yoksa geç kalınmış bir muhabbetin hayali mi bunlar
tüm sevgin hatta öpücüklerin,
başkalarının gözyaşlarına karışmış olabilir
bana hiç kalmamış olabilirsin
eğer yoksa benim için içinde bir şeyler
çocuk gibi tutturabilirim aşkın için
içli içli bakıp dudak bükebilir kalbim
ama sen tahammülünün hepsini harcadıysan
ben olmayan herhangi birine
seni sınayacak kişi olmaktan vazgeçebilirim
yoldaşın olur sınanmaya başkaldırırım
devrim olur kırmızı çiçek açarım
yeni bir düzen kurarım bizim için
savaşları bitirir hep sulhu sadıka kalırım
senin için girilen savaşta bile yenilen ben olurum

savaşın olmadığı bir dünya içinde seni severim
yani anlayacağın
şu anarşik düzende evvela senin olmak için

ilk önce devrim yapmalıyım

Kötü Şiir

Kötü şiirler
Anlamsız tamamlamalar
Sana ithaf edilen cümleler
Gereksiz bir trajedi
Sürekli kendime acıma hali
Düşünmeden yazdığım
Hatta yazdığımı bile unuttuğum satırlar
Biraz daha yazsam acaba
Aşkı kandırabilir miyim
Sanki aşıkmışım gibi
Kendimi zorlasam
Sana şiirler yazabilir miyim
Sanki benimleymişsin gibi
Kendimi adasam
Seni tekrar bulabilir miyim
Sanki daha önce bulmuşum gibi
Beni zorda bir de yolda bırakan aklım
Sen söyle
Kime bu kötü yazılmış şiirler

Çay Bahçesi

seninle bi yaz vakti yosun kokan bir çay bahçesindeymişiz 

güneş batmış

ay çıkmış  

hava serinlemiş

saçların rüzgarda karışmış

gözlerin kısılmış lambaların loş ışığında

sohbet fısıltıları sarmış etrafımızı 

üzerimde kırmızı bir şal 

şalın üzeri kedi tüyleri 

Masanın altında da benekli bir kedi 
üstünde iki çay bardağı  

çayın bitmiş

kaşığı ters dönmüş hatta 

gözlerin üzerime düşmüş 

farkında mısın acaba 

sıkı sıkı kapalı dudaklarında serseri bir gülüş 

kelimeler tükenmiş 

muhabbet bitmiş mi yoksa 

belki de senin yanındayken zaman uçmuş 

akreple yelkovan pek bir ayrılmış birbirinden

farketmemişim vakit hayli bir geç olmuş  

gel gör ki hiç bahanem kalmamış gitmeyişime

kafamın içinde sana anlatmak istediğim şeyler dörtnala koşarken 

susmuşum 

insan fısıltıları ve çay kaşıklarının çınlayan sesiyle dolmuş etrafımız 

bir baykuş elektrik teline konmuş 
bir kirpi yoldan karşıya geçiyor telaşlı 
yolu gölgeler basmış 
dallar zifiri gökyüzünde Çiftetellide 

ağaçlar karanlığa dalmış 

ayrılık vaktimiz gelmiş 

farketmemişim 

tek bir otobüse kalmış 

senden gidişim 

ama eğer ele ele yürürsek 

kuytularda şu geç vakitte 

araba farlarından uzakta 

ve hatta çay kaşıklarından 

otobüsü kaçırsam mesela  

mecbur kalsak karanlığa 

bir ağaç altında beni öper misin