Benim Sevgilim

Sevgilim öyle bir adamdı ki..

yürüyüşünde rüzgar

gözlerinde sıcacık meltem eserdi.

sevgilim öyle bir adamdı ki..

sözleri içimde ıhlamurlar açtırır

mahcup dilleri ömrüme şifa olurdu.

benim sevgilim gözleriyle sever

elleriyle ruhumu fani dünyaya bağlardı

ah benim umutsuz aşkım

ah benim bitip tükenmek bilmeyen deli sadakatim

benim sevgilim öyle bir adamdı ki

o nefes aldıkça yer yüzünün tüm yetimleri

babalarını bulurdu 

benim sevgilimin saçlarına yağan aklar kadar 

merhametinden de sual edilmezdi

güldüğünde gözleri kırışır 

kızdığında gözlerinin ortasında 

Yusuf’un parmak izi belirirdi.

benim sevgilim öyle bir adamdı ki

İşin gücün ve de hayat telaşının peşi sıra sokaklarda dönüp dolanır

Akşam oldu mu baba olur eve ekmek getirirdi.

Benim sevgilim öyle bir adamdı ki.

Radyoda çalan agapi mou şarkıları dilime pelesenk olur

Tüm varlığım onsuzluğun ceremesinde kıvranırdı.

Onsuzlukla saatler, günler, akşamlar, aylar, yıllar geçer giderdi.

Bir gün tek bir gün yanımda olsa elimi tutsa

Bakışları ruhumda, gözlerimde papatyalar, güller, leylaklar açtırırdı.

Korkusuz, umut dolu parmakları bir kez saçlarıma dolandığında

günün akşamına kavuştuğu bir yaz vaktiyse bir de

Ihlamur kokusuyla sarılmış çarşafların arasında 

yanında uykuya dalardım.

İşte benim sevgilim tüm bunlara kabil bir adamdı.

Beklemek kadar onurlu. 

Aşk kadar hayaliydi. 

Onu sevmek aşkı beklemek kadar onurlu bir hayaldi.