nasip

 süreklilik halinde içimde huzursuz bir tanınmamışlık var 

dilimin ucuna gelen ama hiç dökülmeyen cümleler elimi kolumu bağlamış gibi 

anlaşılma arzusudan kıvranıyorum 

oysa aklından geçenleri biliyorum 

karanlık denize bakışındaki manayı  biliyorum  

gözümden akan yaş kadar iyi  hissediyorum içindeki yalnızlığı 

nasip böyle mi işliyor yeni dünya düzeninde

ismimi söyleyişinde bir hikmet var 

korkarım ki duyması bana yasak 

şikayetim yok haddime değil 

ama içimdeki cenazeye gelirsen 

umuduma baba yaparım seni

zamana bıraktığım 

inancı büyütürüm 

sonu olmasa da olur 

ömür yetmese de olur 

ben yalnız seni beklerim